مردی که زدوبندچی‌ها با او دشمن شدند!
تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۴۴۴۷۰۶
در توصیف عبدالحسین آذرنگ، استانداردگراست؛ کریم امامی، مردی بود که کار گریزان، کارشکنان و زدوبندچی‌ها نتوانستند با او کار کنند، یا اینکه دشمن او شدند.
به گزارش ایسنا، ۱۷ سال پیش در چنین روزی بود که سرطان خون او را به کوچی همیشگی وادار کرد.
کریم امامی که در پنجم خرداد ۱۳۰۹ متولد شد، منتقد هنری، فرهنگ‌نویس، روزنامه‌نگار، مترجم آثار هنری و ادبی و تاریخی، نظریه‌پرداز ترجمه و نشر، مدیر گروه ویرایش مؤسسۀ فرانکلین، پایه‌گذار و مدیر گروه ویرایش انتشارات سروش، سردبیر روزنامۀ «کیهان انگلیسی» (در دهۀ ۱۳۵۰) و کتاب‌فروش بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از ترجمه‌هایش «گَتسبی بزرگ» نوشتۀ اسکات فیتزجرالد (انتشارات نیلوفر) و «ایرانیان در میان انگلیسی‌ها» اثر دنیس رایت (نشر نو) است و از تألیفاتش فرهنگ فارسی به انگلیسی «کیمیا» (انتشارات فرهنگ معاصر). «فن و هنر عکاسی»، نوشتۀ هادی شفائیه، و «فرهنگ انگلیسی به فارسیِ» سلیمان حَییم از ویراسته‌های اوست. امامی، به روش آموزشِ دستیاری، عده‌ای از برجسته‌ترین ویراستاران و نسخه‌پردازان نسل بعد از خود را پرورش داد، از جمله عبدالحسین آذرنگ، اصغر مهرپرور، حسین ایوبی‌زاده. کریم امامی در اواخر دهۀ ۱۳۶۰، «جامعۀ ویراستاران ایران» را تشکیل داد که به مرحلۀ تأسیس و عضوگیری نرسید.
عبدالحسین آذرنگ (نویسنده، پژوهشگر، مترجم و ویراستار) در توصیف کریم امامی نوشته است (جایگاه کریم امامی در نشر و ویرایش، بخارا، شمارۀ ۵۳، تیر و مرداد ۱۳۸۵): «کریم امامی چندگاهی ویراستاری کرد، اما به لحاظ تسلط چشم‌گیرش به زبان انگلیسی، برخورداری از هوش و حافظۀ کم‌نظیر، دقت و امانت فوق‌العاده و توانایی‌های ذهنی و شخصیتی دیگر و تسلطی که به سرعت بر جنبه‌های تولید کتاب یافته بود، مدیر ادیتوریال، و به اصطلاح امروز مدیر ویرایش‌گاه یا بخش ویرایش و تولید فرهنگی موسسه انتشارات فرانکلین شد که در آن زمان تنها تشکیلات سازمان‌یافته و منسجم تولید کتاب بر پایۀ معیارهای نزدیک به ضوابط حاکم بر موسسه‌های انتشاراتی بود. البته آن تشکیلات به سبب بدی مدیریت و دور شدن از اصول نخستین خود درست کار نمی‌کرد و کریم امامی به‌رغم چند مانع بزرگ، در مدت نبستاً کوتاهی توانست تشکیلات راکد و عاطل را به کار بیاندازد و سپس با جذب و پرورش شماری علاقه‌مند، محیط را برای تولید کتاب بر پایۀ استانداردهای جهانی، در کشورهای در حال توسعه یا نزدیک به آن، فراهم سازد. امامی در حوزه‌ای که کار می‌کرد استانداردگرا بود و استانداردگرایان، همگی و هرکجا که هستند، خود را عموما ملزم می‌بینند قوانین و ضوابط را بر کار حاکم کنند و پیداست که این التزام، نخست از همه خود را در حوزۀ مدیریت نشان می‌دهد، و نیک پیداست که کار گریزان، کارشکنان و زدوبندچی‌ها نتوانستند با امامی کار کنند، یا اینکه دشمن او شدند؛ هرچند که امامی اساساَ اهل درگیری و برخورد نبود و تا می‌توانست تنش را از محیط کار دور می‌کرد.»
او باور دارد که امامی مکتب یا اسلوب خاص خود را در نشر داشت، چنان که نوشته است (همان): «به هر ترتیب او پس از مدتی توانست در نشر آثار موسسه متبوعش تحولی به وجود آورد که اگر ویژگی‌های این تحول را بازبشناسیم و کنار هم قرار بدهیم، پدیده‌ای ظاهر می‌شود که شاید بتوانیم عنوان «مکتب امامی در نشر» یا عنوان متواضعانه‌تر «اسلوب یا سبک امامی در نشر» را بر آن بگذاریم. عناصر اصلی به‌کارگرفته‌شده در این مکتب یا اسلوب عبارت است از دقت فنی و گاه افراطی در جزئیات، کمال‌جویی تا سر حد استانداردهای جهانی نشر، ذوق سلیم و فهم متعارف، هنر و معیارهای زیبایی‌شناختی، گاه ابتکار و نوآوری،توجه به جنبه‌های کاربردی و برخی نکات ریز دیگر.»
کریم امامی در بحث ویرایش ترجمه باور داشت «ویراستاری که با اثر ترجمه‌شده مواجه می‌شود ظاهراً کارش آسان‌تر است»، او می‌گفت: «ویراستار با استفاده از کتاب اصلی راه را بهتر می‌بیند و لغزش‌های مترجم را زودتر می‌تواند تشخیص دهد. چنین ویراستاری نه تنها باید به اندازۀ کافی زبان‌دان باشد، بلکه از موضوع کتاب هم سررشته داشته باشد. اگر ویراستاری به موضوع کتاب وارد نباشد، بهتر است از ویرایش ترجمه عذر بخواهد و کار را به شخصِ واردتری بسپارد. به نظر من، ویراستاری که روی متون ترجمه‌شده کار می‌کند لازم است حتماً خودش تجربۀ ترجمه داشته باشد، حداقل به‌خاطر اینکه بداند حدّ و حدود کار چیست و چه چیزهایی را می‌توان و چه چیزهایی را نمی‌توان به فارسی برگرداند. و البته لازم است که مترجم و ویراستار تصور واحدی از کار ترجمه داشته باشند چون، در غیر این صورت، دخالت ویراستار در کار مترجم به جایی خواهد رسید که خود او، به نام ویرایش، کتاب را دوباره به فارسی ترجمه خواهد کرد. و این کار به هیچ وجه درست نیست.» (کریم امامی، تجربه‌هایی در ویرایش، «مسائل نثر فارسی» (مجموعۀ سخنرانی‌های اولین سمینار نگارش فارسی)، تهران، مرکز نشر دانشگاهی ، ص ۱۴۴.)
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: کریم امامی عبدالحسین آذرنگ ویرایش انتشارات فرانکلین کریم امامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۴۴۷۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دستگیری مردی که دایی و خاله‌اش را کشت
به گزارش تابناک، چهارشنبه 12 اردیبهشت امسال مرد دامداری در تماس با پلیس گفت: لحظاتی قبل در حال تزریق واکسن به دام‌هایم بودم که ناگهان مسعود یکی از اهالی روستایمان را دیدم که با دایی و خاله اش دعوا می کرد. مسعود سنگی برداشت و ضربه‌ای به سر دایی‌اش زد.
بعد هم با چوبه ضربه‌ای به پای خاله‌اش زده و زمانی که زن جوان روی زمین افتاد با سنگ به سر او نیز کوبید و متواری شد.
با تماس مرد دامدار، بلافاصله کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی پایتخت راهی قیامدشت شده و با جسد خواهر و برادر جوان مواجه شدند. بررسی های اولیه نشان می داد که قاتل با دایی و خاله اش بر سر تقسیم ارثیه میلیاردی خانوادگی اختلاف داشته و آنها را با سنگ به قتل رسانده است.
تحقیقات برای دستگیری قاتل فراری ادامه داشت تا اینکه کارآگاهان جنایی موفق شدند متهم را دستگیر کنند.
وی که وضعیت روحی مناسبی نداشت در تحقیقات مدعی شد به خاطر اختلاف بر سر ارثیه خانوادگی مرتکب قتل‌ها شده است. وی در اختیار کارآگاهان اداره دهم پلیس آگاهی پایتخت قرار داده شد.
منبع: اعتمادآنلاین
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد